Jaren geleden, op
een kringverjaardag. De gastvrouw serveert brownies in een papieren
wegwerpbakvorm. ‘Zelfgebakken’, verklaart ze trots.
‘Ooooh’, roept iedereen, ‘wat knap! Wat lekker!’
Mijn moeder zit naast me. Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe ze met haar vork een minuscuul stukje plakkerige, bruine massa van haar schoteltje schraapt en het naar haar mond brengt. Ik hoef haar niet aan te kijken om te weten wat ze denkt. ‘Hm’, snuift ze, alleen hoorbaar voor mij, ‘uit een pakje.’
Arme mams. Parels voor de zwijnen zijn de taarten die ze altijd voor onze verjaardagsvisite maakt. Échte grootmoeders appeltaarten, torenhoge Schwarzwälder kirschtorten, fantastische cakes; spektakelstukken zonder hulp van pakjes.
‘Jouw brownies zijn veel beter’, vindt ze. Dat vind ik ook. Maar eerlijk gezegd is brownies maken zo ongeveer het makkelijkste wat er is. Daar heb je echt geen Dr. Oetker voor nodig. Alleen een goed recept van je moeder.