In de vierzits naast mij zitten twee meisjes te praten. Hun stemmen klinken net iets luider dan nodig.
“Wat moet ik híer nou weer op antwoorden”, klaagt meisje 1 theatraal. Ze houdt haar mobiel vlak voor het gezicht van meisje 2.
“Huh”, roept haar vriendin, “wat wil ie dáár nou weer mee zeggen?”
“Ja, echt hè!” Meisje 1 ziet er verhit uit.
“Wil je wat met hem dan, of niet?”
“Ja, dat weet ik dus niet.”
“Geef es hier.”
“Wat doe je? Nee! Niet antwoorden!”
“Relax, ik app zijn bericht alleen even door.”
“Wat! Nee! Naar wie?”
“Naar Manja. Die is hier heel goed in.”
“O, mijn God”, gilt meisje 1. Ze slaat haar handen voor haar gezicht. “Hij moest eens wéten…”
Meisje 2 haalt haar schouders op, haar blik gefixeerd op het telefoonscherm. “Jongens zouden moeten weten dat als ze met een meisje praten, ze nooit alleen met háár praten.”
