Om half drie vannacht zette de rookmelder in onze
slaapkamer het op een krijsen. Het grappige (of verontrustende, eigenlijk) is
dat mijn eerste gedachte niet was: ‘Brand! Red de kinderen!’ maar: ‘Hou je kop,
f@$%#ing!! ding!’
Ik moet er bij
vertellen dat de rookmelders (ze zijn geschakeld, dus het hele huis stond te
loeien) wel vaker voor niks afgaan. En altijd ’s nachts, zodat je in paniek uit
bed tuimelt en op zoek naar het lichtknopje keihard je teen stoot tegen het
nachtkastje.
Een spin kan de
rookmelder in kruipen en het alarm activeren, lees ik op internet. Of ophopend
stof. Nu zijn beide hier absoluut aanwezig omdat ik een hekel heb aan afstoffen
en geen spinnen doodmaak. Maar mijn nachtrust is mij heilig, dus iets zal
moeten wijken. Daarom gaat Man voortaan met de stofdoek rond en zet ik de
spinnen buiten. Want principes moet je handhaven.
