Schrijver en docent creatief schrijven
 
Semi-BN’er

Semi-BN’er

Weet je wat nou zo fijn is aan mijn werk? Het lijkt heel vaak niet op werk.

Gisteren had ik een hartstikke mooi gesprek met een heel leuke vrouw. Ze vertelde vol liefde over haar overleden broer, een BN’er. Door hem is ze een soort van semi-BN’er. Dat klinkt een beetje schamel. Alsof haar eigen verdiensten voor de maatschappij niet meetellen.

Ik vind haar keistoer als ze middenin in haar verhaal ineens zegt: ‘O. En nu ga ik huilen.’ En als ze fel reageert op de buitenwereld die vindt dat haar moeder na twaalf jaar een keer moet ophouden over haar overleden zoon. ‘Ik gun nooit iemand iets slechts. Maar zulke mensen gun ik voor een dag het verdriet van mijn moeder.’

In de auto onderweg naar huis zoemt het gesprek na. Vrolijkheid, verdriet, trots, boosheid, jaloezie, zelfverwijt; alle emoties zijn deze ochtend voorbijgekomen. Kom daar maar eens om bij een willekeurig kantoor.

Ik klap mijn laptop open. Nu hier nog een goed verhaal van maken voor magazine Reinier. Soms is mijn werk net echt werk.